دل نوشت:

وسط این هیاهو 

این برو بیاها 

این قیمت بالا رفتن ها و پیشرفت های مادی و هول ولای بالا پایین شدن دلار و طلا 

من یهوو خالی شدم

اصلا هیچ کدومش دیکه برام معنا نداره

حس میکنم وقت زیادی ندارم

 

راستش دلم طاقتش تموم شده

خودمم خ دلم به موندن نیست

دلم کربلا رو میخاد

میخام تحویل سال و شب های قدر اونجا باشم

اونم نه معمولی نه مثه دفه های پیش 

با حس و حال اماده ای که خود اقا دلش میخاد

 

 

خلاصه این کلمات خ معمولی اینه که" حسین جان من اگر هوایت نکنم میمیرم"

 

 

ادامه نوشت:رفتم  بی قرار تر شدم و برگشتم

نوشته شده در شنبه 03/11/20ساعت 12:42 عصر توسط روزگار غربت| نظرات ( یک ) |