تو را کم دارم

در کنار تمام لحظاتم ،

در مسیری که هر روز طی میکنم و نگاهی نومیدانه ای در گوشه و کنار در جستجوی توست،

تا کی میخاهی در کنج دلم گوشه عزلت برگزینی

تا کی میخاهی زانو به بغل یکجا بنشینی؟

برخیز و به زندگی م‌حیات بده..

تا لبخندبر کویر لبانم جاری شود،

برخیز تا بختی که سیاهش کردند سفید بشود

 

نوشته شده در جمعه 96/4/2ساعت 12:29 صبح توسط روزگار غربت| نظرات ( ) |