داشتم میخواندنم از اویی که به یار رسیده بود و تلخ کامی ش شهد

 بی اختیار بغض کردم انگار که دو دستی از غیب گلویم را سخت بفشارد ..

یعنی میشود من هم روزی به این تلخکامیها از دور نگاه کنم و چشمانم غرق شادی بشود؟ 

 

پی نوشت:1_ میگویند خدا بزرگ است

2_  باز هم میگویند ان مع العسر یسرا

نوشته شده در دوشنبه 95/12/9ساعت 3:35 عصر توسط روزگار غربت| نظرات ( ) |