من خوبم انقدر خوب

که مژگانم مدام شبنم دارند

انقدر خوب که

دلم پر از ارامش کاذبی است که بر اون تحمیل کرده ام..

انقدرخوب که

به زبانم اجازه سخن نمیدهم که مباد پرده از راز دل بردارد

آنقدر خوب که

نزدیک است قلبم از درد پاره پاره بشود

من خوب اما توباور نکن

 

 

 

 

نوشته شده در پنج شنبه 96/6/9ساعت 12:41 صبح توسط روزگار غربت| نظرات ( ) |