ابروانت

که در هم میروند

مشتی می شوند

پر قدرت

که قلب مرا

محکم

فشار می دهند

گره بگشا

از آن دو کمان

لختی بخند...

نوشته شده در یکشنبه 94/10/6ساعت 9:56 عصر توسط روزگار غربت| نظرات ( ) |